امير قلعه نوعي اين روزها با كلمه "نگرش" پيمان دوستي بسته و سعي دارد "نگرش" خود و "نگرش" همه پديده هاي اطراف خود را نيز تغيير دهد. او درباره هت تريك آرش برهاني مي گويد "نگرش آرش را تغيير داديم"
اگر بپذيريم "نگرش" هم به دامنه لغات امير اضافه شده و در كنار كلمه ها، اصطلاحات و عباراتي چون "بزرگوار"، "كل يوم" و "360 درجه" شخصيتي وابسته به ادبيات او پيدا كرده است، به آساني درمی يابيم راز موفقيت استقلال كجاست؟
بزرگترين و منطقي ترين ايرادي كه به قلعه نوعي بويژه در زمان هدايت تيم ملي وارد بود "نوع ادبيات" او بود كه در مواجهه با آن بيش از هر انتقاد ديگري واكنش نشان مي داد.
فاصله امير اين روزهاي استقلال با اميري كه در ذهن داريم، اما فاصله "كل يوم" است با "نگرش". او گام در فرايند گذار براي رسيدن به وضعيت مطلوب گذاشته است. امير با همان لحن گفتارش، با همان ادبيات شناخته شده اش و با همان گارد هاي معروفش، در مقاطع زماني مختلف ثابت كرده سعي در بهبود تمامي ويژگيهاي حرفه اي و حتي شخصيتي خود دارد.
او با آنكه به زعم كارشناسان در گروه مربياني با تفكرات سنتي قرار دارد، اما همواره خود را يك مربي علاقمند به مباحث آناليز و شناخت و كار با كار گروهاي فني معرفي كرده است كه با وجودي که در بدبينانه ترين حالت يك ژست به حساب مي آيد اما قابل احترام است. يك ويژگي امير كه دستكم براي من، او را از گروه مربيان سنتي جدا مي كند و در گروه مربيان "نه سنتي، نه مدرن" جاي مي دهد، حضور او در تمامي كلاسهاي مربيگري با وجود كارنامه اي در خور توجه مديران باشگاههاي فوتبال است. براي من، اين شاخصه او معني خوبي دارد، "امير" فارغ از نامي كه در فوتبال ايران دارد، در خلوت خود با "امير" رو راست است.
من در گروه موافقان قلعه نوعي نيستم اما باور داردم امير در كنار تمامي زواياي پشت پرده بواسطه هوش و شناخت دقيقش از پيدا و پنهان فوتبال ايران در گروه اندك "مربيان بيشتر موفق" فوتبال ماست. امروز ديگر به راحتي نمي توان توان فني و حتي ادبيات او را به شوخي گرفت. ديروز مي شد با "كل يوم" شوخي كرد اما "نگرش" جايي براي شوخي ندارد.
+of+IMG_7697.jpg)
